cultuurshock
Door: eveliensmit
Blijf op de hoogte en volg Evelien
23 Februari 2011 | Tanzania, Dar es Salaam
We zitten nu 4 dagen in Tanzania en tot nu toe is het gewend raken lastig. Roos en ik hebben maandag afscheid genomen van de drie dames die in Turiani stage lopen. Nu met zijn tweetjes verder. Maandag hebben we in Dar es Salaam gekeken voor een ticket naar Kigoma, hier werd ons verteld dat de vliegtuigen deze week niet vliegen door technische problemen. Oke, kleine tegenslag maar er zijn meerdere wegen naar Rome, dus vervolgden wij onze weg naar het treinstation. Hier aangekomen werden wij gelijk doorverwezen naar de directrice van het station, zij vertelde ons dat er alleen nog derde klas kaarten beschikbaar waren en dat dit voor ons niet geschikt zou zijn. Oke, ook geen optie dus. Dan nog de laatste mogelijkheid proberen: de bus. We hadden al gehoord dat dit geen pretje zou zijn, maar veel keus was er niet meer, en we wilden weg uit Dar es Salaam omdat het daar best wel duur is en we er gewoon niet zoveel te zoeken hebben.
Dinsdagochtend om 5.00 gingen wij naar het busstation, met ons inmiddels vaste taxichaffeur. Gelukkig bracht hij ons naar de bus,want als je hier als blanke rond loopt wordt je omringt door opdringende mensen die je iets willen verkopen. En ze zijn hier nogal volhardend dus je komt er ook niet zomaar vanaf. In de bus werden wij verwelkomt met Celine Dion die volop uit de speakers klonk. Naar mijn mening iets te enthousiast voor een tijdstip als 5.00 in de ochtend. Het zou hooguit 12 uur duren voordat wij in Mwanza aan zouden komen. We hadden besloten, eerst hier heen te gaan om uit te rusten omdat ons anders een busreis van 36 uur stond te wachten. Een klein ongemak in de bus in Tanzania is dat ze ontzettend hard rijden en westerse gebruiken niet in zijn geheel begrijpen. Zoals het in Nederland gebruikelijk is om bij een drempel af te remmen, rijden ze hier gewoon met 80 over een drempel heen wat tot gevolge heeft dat je elke 5 minuten een halve meter de lucht in schiet. Verder bleven de speakers de gehele reis vol open staan, nu met Tanzaniaanse muziek of series (denk Tanzaniaanse goede tijden slechte tijden van de jaren 80) Oftwel de reis was niet heel comfortabel en duurde uiteindelijk 16 uur. Een positieve kant is dat we wel heel erg veel van het landschap al hebben mogen zien.
Helemaal afgepeigerd kwamen wij aan in Mwanza waar 12 taxichaffeurs op ons af renden om te zorgen dat wij bij hun in de auto stapten. We hadden besloten dat we naar een betrouwbaar hotel wilden omdat het ook al donker was dus hebben we uiteindelijk 50 euro betaald voor een kamer. Maar wel voor het eerst een goede nacht gemaakt, dus het was het waard.
Vandaag hebben we benoemt tot rustdag. We hebben vanochtend weer het tafareel van een busticket doorstaan. Wat dus weer inhoud dat je met de taxi aankomt rijden en er 10 mensen met je meerennen, door elkaar heen tegen je schreeuwen en willen dat je met ze meeloopt. Je weet niet waar je heen moet, dus de chaos is groot.
We vertrekken morgen om 5.00 naar Kasulu (een dorp dat dichtbij Kabanga ligt), weer met de bus maar dan zijn we ook op de plek van bestemming. Dat zal een hele opluchting zijn. Verder hebben wij kennis gemaakt met de Tanzaniaanse zorg, ik ben vanochtend op weg naar het dorp gevallen waardoor ik een schaafwond op mijn knie heb. Om dit te ontsmetten moesten we naar een farmacie, waar een man met een witte jas (of het een dokter was blijft onduidelijk) een halve liter jodium over de wond heeft gegooid. Verder vond hij het een goed idée om er watten op te doen, hier waren wij het niet mee eens maar dat is moeilijk duidelijk te maken met onze beperkte Swahilikunsten dus hebben we hem zijn gang laten gaan en het 5 minuten later in de wc van een hotel er weer afgehaald en het zelf verder verzorgd.
Ondanks al deze dingen zijn we nog vrij optimistisch maar wel klaar om in Kabanga aan te komen en lekker onze tas uit te pakken. 1 ding is zeker, de terugweg nemen we het vliegtuig.
Lieve allemaal, ik hoop dat ik in Kabanga toegang tot internet heb. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Nederland best wel mis maar ik heb ook heel veel zin om naar Kabanga te gaan en ons project te starten. De mensen die je niet iets willen verkopen zijn heel aardig en behulpzaam en willen je ook altijd de weg wijzen.
Dinsdagochtend om 5.00 gingen wij naar het busstation, met ons inmiddels vaste taxichaffeur. Gelukkig bracht hij ons naar de bus,want als je hier als blanke rond loopt wordt je omringt door opdringende mensen die je iets willen verkopen. En ze zijn hier nogal volhardend dus je komt er ook niet zomaar vanaf. In de bus werden wij verwelkomt met Celine Dion die volop uit de speakers klonk. Naar mijn mening iets te enthousiast voor een tijdstip als 5.00 in de ochtend. Het zou hooguit 12 uur duren voordat wij in Mwanza aan zouden komen. We hadden besloten, eerst hier heen te gaan om uit te rusten omdat ons anders een busreis van 36 uur stond te wachten. Een klein ongemak in de bus in Tanzania is dat ze ontzettend hard rijden en westerse gebruiken niet in zijn geheel begrijpen. Zoals het in Nederland gebruikelijk is om bij een drempel af te remmen, rijden ze hier gewoon met 80 over een drempel heen wat tot gevolge heeft dat je elke 5 minuten een halve meter de lucht in schiet. Verder bleven de speakers de gehele reis vol open staan, nu met Tanzaniaanse muziek of series (denk Tanzaniaanse goede tijden slechte tijden van de jaren 80) Oftwel de reis was niet heel comfortabel en duurde uiteindelijk 16 uur. Een positieve kant is dat we wel heel erg veel van het landschap al hebben mogen zien.
Helemaal afgepeigerd kwamen wij aan in Mwanza waar 12 taxichaffeurs op ons af renden om te zorgen dat wij bij hun in de auto stapten. We hadden besloten dat we naar een betrouwbaar hotel wilden omdat het ook al donker was dus hebben we uiteindelijk 50 euro betaald voor een kamer. Maar wel voor het eerst een goede nacht gemaakt, dus het was het waard.
Vandaag hebben we benoemt tot rustdag. We hebben vanochtend weer het tafareel van een busticket doorstaan. Wat dus weer inhoud dat je met de taxi aankomt rijden en er 10 mensen met je meerennen, door elkaar heen tegen je schreeuwen en willen dat je met ze meeloopt. Je weet niet waar je heen moet, dus de chaos is groot.
We vertrekken morgen om 5.00 naar Kasulu (een dorp dat dichtbij Kabanga ligt), weer met de bus maar dan zijn we ook op de plek van bestemming. Dat zal een hele opluchting zijn. Verder hebben wij kennis gemaakt met de Tanzaniaanse zorg, ik ben vanochtend op weg naar het dorp gevallen waardoor ik een schaafwond op mijn knie heb. Om dit te ontsmetten moesten we naar een farmacie, waar een man met een witte jas (of het een dokter was blijft onduidelijk) een halve liter jodium over de wond heeft gegooid. Verder vond hij het een goed idée om er watten op te doen, hier waren wij het niet mee eens maar dat is moeilijk duidelijk te maken met onze beperkte Swahilikunsten dus hebben we hem zijn gang laten gaan en het 5 minuten later in de wc van een hotel er weer afgehaald en het zelf verder verzorgd.
Ondanks al deze dingen zijn we nog vrij optimistisch maar wel klaar om in Kabanga aan te komen en lekker onze tas uit te pakken. 1 ding is zeker, de terugweg nemen we het vliegtuig.
Lieve allemaal, ik hoop dat ik in Kabanga toegang tot internet heb. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Nederland best wel mis maar ik heb ook heel veel zin om naar Kabanga te gaan en ons project te starten. De mensen die je niet iets willen verkopen zijn heel aardig en behulpzaam en willen je ook altijd de weg wijzen.
-
23 Februari 2011 - 15:44
Margot:
Hee Eefje!
Als ik jou was zou ik Nederland niet missen hoor, ik zit momenteel in A'dam en het sneeuwt hier.. Leuk om te lezen hoe het met je gaat daar! Hoop dat je snel helemaal gewend bent :) Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Liefs -
23 Februari 2011 - 18:19
Krisian En Ester:
Hee zusje,
Zo te lezen heb je een aardige wereld reis gemaakt. We zijn blij dat het goed met je gaat, alleen beetje jammer van het vliegtuig. Ach ja met 80 over drempels is weer eens wat anders. Dat lukt mij zelfs niet, met die skelter van mij. We wachten met smart op je nieuwe verslag, dikke kus Kris en Ester die de hele tijd zeurt dat ik hoofd letters vergeet.
liefs. -
23 Februari 2011 - 21:06
Martijn, Sel & Isa:
Heeey MEGA LIEBIEEEE,
Jeej wat een verhaal, je maakt wat mee he haha :) We hopen dat het laatse deel van jullie reis lekker relaxed en soepel verloopt (voor zover dat daar mogelijk is ;) ) Nou we zijn benieuwd naar al je belevenissen, denk goed om jullie zelf en geniet van alles!!!!
Hele dikke kus en knuffel van ons XXX -
27 Februari 2011 - 14:53
Klasiena:
Hey meis!
Wat een reis zeg!!! Je kunt het ook mooi vetellen. Ik kijk uit naar je volgende verhaal!! Ik hoop dat jullie dan wat meer geluk hebben:)
Heel veel liefs,
Klasiena -
05 Maart 2011 - 12:55
Patricia Erik :
hey evelien
ik ben even aan het bijlezen on je eerst niet vinden. wat een cultuurschok zeg,en wat een lange reis met de bus zeg, maar meid geniet ervan(doe je vast wel ) en ga nu je volgende verslag lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
