waar is de tijd gebleven?
Door: eveliensmit
Blijf op de hoogte en volg Evelien
06 Juli 2011 | Tanzania, Kabanga
Het ene moment sta je op Brussel om afscheid te nemen van je familie en het volgende moment heb je je laatste dag op o.k. Roos en ik kunnen het nog niet volledig beseffen dat dit onze laatste week samen in Kabanga is.
In mijn laatste verhaal berichte ik jullie over onze vakantie. Deze keer niet zoveel spannende verhalen. Het terugkomen in Kabanga voelde een beetje als thuis komen. Fijn om alle lieve mensen weer te zien en bij te kletsen. Vorige week heb ik me heel eventjes een echte Afrikaanse vrouw gevoeld met een baby’tje vastgebonden op mijn rug. Praktisch elke vrouw die je hier ziet lopen heeft een klein hummeltje op haar rug gebonden en Roos en ik waren wel zeer benieuwd hoe dat zou voelen. Maar ja, onze Swahilivaardigheden zijn nog niet zo goed dat we dit aan een moeder kunnen vragen. Een collega van ons is 3 maanden geleden bevallen van een zoontje en van haar mochten we dit tafereel wel even uitproberen. Heel voorzichtig heb ik het mannetje op mijn rug gekregen en het voelde heerlijk; zo’n klein mensje zo dicht tegen je aan. (zie foto’s)
Verder zijn we een weekend naar Kigoma geweest om Roos haar lover op te zoeken. Onze missie was om uit te zoeken of hij nou echt leuk is, conclusie: dat is ie inderdaad. Dus mogelijk heb ik in de toekomst een vast logeeradresje in Tanzania.
Wat gaan de komende 2 weken ons nog brengen: Deze week de laatste dagen in het ziekenhuis werken, chocoladecakejes bakken voor de nonnen; priesters en collega’s, afscheidsetentjes met Eva en dr. Kabadi en dan nog 5 daagjes aan het zwembad en strand vertoeven in Kigoma. Nick mag ik 16 juli van het vliegveld ophalen nadat ik afscheid heb genomen van Roos. Als ik met Nick weer in Kabanga ben zal ik jullie laten weten hoe het berg beklimmen me is vergaan (ik heb tot nu toe elke dag hardgelopen,dus hopelijk haal ik de top) en wat de verdere plannen zijn tot ik 26 augustus weer op Nederlandse bodem land.
Of ik gelijk weer kan aarden? Ik weet het niet. Ik ben bang dat ik veel van de Tanzaniaanse trekjes me toch wel eigen heb gemaakt. De Nederlandse drukte, stress, koopzucht, supermarkten, vele auto’s etc. ik ben blij dat ik deze dingen nog even voor me uit kan schuiven. Maar niet getreurd ik zie er wel naar uit om jullie allemaal weer in levende lijve te zien!
Tot snel!
Kussen
In mijn laatste verhaal berichte ik jullie over onze vakantie. Deze keer niet zoveel spannende verhalen. Het terugkomen in Kabanga voelde een beetje als thuis komen. Fijn om alle lieve mensen weer te zien en bij te kletsen. Vorige week heb ik me heel eventjes een echte Afrikaanse vrouw gevoeld met een baby’tje vastgebonden op mijn rug. Praktisch elke vrouw die je hier ziet lopen heeft een klein hummeltje op haar rug gebonden en Roos en ik waren wel zeer benieuwd hoe dat zou voelen. Maar ja, onze Swahilivaardigheden zijn nog niet zo goed dat we dit aan een moeder kunnen vragen. Een collega van ons is 3 maanden geleden bevallen van een zoontje en van haar mochten we dit tafereel wel even uitproberen. Heel voorzichtig heb ik het mannetje op mijn rug gekregen en het voelde heerlijk; zo’n klein mensje zo dicht tegen je aan. (zie foto’s)
Verder zijn we een weekend naar Kigoma geweest om Roos haar lover op te zoeken. Onze missie was om uit te zoeken of hij nou echt leuk is, conclusie: dat is ie inderdaad. Dus mogelijk heb ik in de toekomst een vast logeeradresje in Tanzania.
Wat gaan de komende 2 weken ons nog brengen: Deze week de laatste dagen in het ziekenhuis werken, chocoladecakejes bakken voor de nonnen; priesters en collega’s, afscheidsetentjes met Eva en dr. Kabadi en dan nog 5 daagjes aan het zwembad en strand vertoeven in Kigoma. Nick mag ik 16 juli van het vliegveld ophalen nadat ik afscheid heb genomen van Roos. Als ik met Nick weer in Kabanga ben zal ik jullie laten weten hoe het berg beklimmen me is vergaan (ik heb tot nu toe elke dag hardgelopen,dus hopelijk haal ik de top) en wat de verdere plannen zijn tot ik 26 augustus weer op Nederlandse bodem land.
Of ik gelijk weer kan aarden? Ik weet het niet. Ik ben bang dat ik veel van de Tanzaniaanse trekjes me toch wel eigen heb gemaakt. De Nederlandse drukte, stress, koopzucht, supermarkten, vele auto’s etc. ik ben blij dat ik deze dingen nog even voor me uit kan schuiven. Maar niet getreurd ik zie er wel naar uit om jullie allemaal weer in levende lijve te zien!
Tot snel!
Kussen
-
06 Juli 2011 - 07:32
Nienke:
Lieve Eef,
Wat een prachtige foto's! Bij het zien van de foto's van de kindertjes van het Albinocentrum ben ik weer net zo ontroerd als toen wij daar op bezoek waren. Zo te zien zijn ze heel blij met de cadeautjes. En jij met zo'n lieve baby op je rug ziet er geweldig uit :-) Geniet nog even volop van het heerlijke leven in Tanzania en natuurlijk van je reis samen met Nick! En topper, de top van de berg ga je zeker halen.
Heel veel liefs, Nienke -
06 Juli 2011 - 07:48
Myrthe:
Hee lieve eef!
Super leuk om nog een verhaaltje van je te lezen! Geniet nog even van je laatste daagjes op de ok en straks natuurlijk met Nick! Dat bergbeklimmen komt vast wel goed ;) (de baby's daar zijn trouwens echt té schattig ;))
Dikke kus! -
06 Juli 2011 - 13:25
Janneke:
Wat indrukwekkend zijn die Afrikaanse albinokinderen zeg, ik heb het idee dat jullie daar erg goede dingen doen!
Heel veel plezier de komende weken en succes met het afscheid nemen. Zal vast wel even lastig zijn, maar je kunt terugkijken op een indrukwekkende, mooie en leerzame tijd!! :)
Ik kijk er erg naar uit om jou in september weer in levende lijve te zien, meid! Ben ook benieuwd of het Afrika je dan inderdaad heeft veranderd ;) Kan haast niet anders.
Liefs!! -
06 Juli 2011 - 18:47
Kristian En Ester:
He (schoon) zusje,
Wat weer een geweldig verhaal en natuurlijk schitterende foto's.
De tijd gaat zo vreselijk snel, nog even en je bent weer teug. We zijn wel blij als je weer thuis bent.
Dikke kus en knuffel, xx -
16 Juli 2011 - 19:16
Margot:
Hee Eef!
Wat een ontzettend leuke foto's en verhalen heb je steeds! Erg leuk om te lezen! Kan me voorstellen dat het wel weer even wennen is om straks weer in Nederland te zijn. Maar eerst nog even lekker op reis :) Heel veel plezier!!
xxx -
17 Juli 2011 - 11:26
Mzungu!:
lieverd!ik mis jou!!what about alles...?i don't understand everything in the netherlands en vind het vreselijk om weer terug te zijn :) dus geniet van je mpenzi en geen ruzie maken boven op de berg... geef een hele dikke kus aan me lieve vriendje van mij (that's good) enne niemand begrijpt me grapjes meer :(
kussen en veel liefs -
17 Juli 2011 - 11:28
Roos:
ennnnne, over dat vacuum gedoe, daar moet ik natuurlijk wel alles over weten als je terug bent enne, pas dan maar op met dat, want we weten nog steeds niet of het een feit of een fabel is :) -
19 Juli 2011 - 22:49
Jos:
Lieve Evelien,
Hopelijk is dit niet je laatste mooie verhaal en ga je ermee door totdat jij en Nick weer terug zijn. Wat een aandoenlijke en prachtige foto's! Geniet van je vakantie met Nick en veel succes met de berg!
Veel liefs,
Jos
(ben al een beetje aan het aftellen)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
