bijna vakantie!!

Lieve allemaal,

Veel te lang heb ik niks van me laten horen via mijn waarbenjij.nu. Om het goed te maken heb ik bij dit verhaal een aantal foto’s geplaatst, ik hoop dat dit jullie tevreden stelt.

Rosanne en ik hebben elkaar nog steeds niet de hersens in geslagen en we zijn nog helemaal gelukkig hier met zijn 2tjes in het verre,kleurrijke Tanzania. In de afgelopen maand hebben we weer de nodige dingen meegemaakt. Ik zal jullie eerst iets vertellen over onze kennismaking met de autoriteiten van Tanzania:

Na 5 lange uren op het immigratiekantoor hoorde ik mezelf met verhefde stem: Are you saying I’m lying?’ zeggen terwijl ik met een vuist op de houten tafel sloeg. De tijd van vriendelijk blijven terwijl iemand zich door allerlei bochten wringt om geld van je af trochelen was voor mij voorbij. Rosanne en ik waren met de oogarts voor 4 dagen op outreach in een nabije provincie. We zaten afgezonderd in een kamer en moesten een verklaring afleggen waarom wij onze originele documenten niet konden vertonen. Wij hadden besloten om kopie’s mee te nemen, vanuit de angst dat we de echte documenten zouden verliezen en onder het motto: In Afrika doen ze daar toch niet zo moeilijk over.

Daar zaten we fout en het bleek dat ik niet de enige was die intimiderend kon zijn want ik was toch wel even bang toen de man mij aankondigde dat ik onder arrest stond tot ik mijn originele paspoort kon laten zien. Gelukkig waren dit alleen woorden en kon hij ons niks maken want een bezoekje aan de vrouwengevangenis had ik niet in mijn reisplan opgenomen. Dankzij de artsen en nonnen mochten we zonder handboeien terugkeren naar Kabanga.
Naast deze ervaring hebben we in Kibondo in ons hotel kennis gemaakt met een nieuwe manier van energiebesparing. Wij waren er van overtuigd dat onze lichten in de kamer het niet deden. Bij navraag aan de receptie vertelde de man ons: ‘De lichten doen het wel maar de elektriciteit gaat pas om 19.00 aan’. Misschien nog een ideetje voor Nederland in het kader van milieubewustheid?

Ons leventje in Kabanga draaft verder op zijn rustige en kalme tempo lekker door. Ik voel me inmiddels een ware operatie assistente (dit houdt in dat er mij niet meer elke minuut wordt ingefluisterd welk instrument ik moet aangeven). Het aantal patiënten loopt langzamerhand op en zo hadden we vorige week een dag met 20 staaroperaties. Misschien moet ik mij in Nederland als doorgewinterde operatie assistent toch maar laten omscholen.

Ook hebben we ons enige rituelen eigen gemaakt. Zo nemen wij als ontbijt elke dag 2 witte boterhammen met pindakaas tot ons. Voor de lunch herhalen we dit proces om vervolgens 2 uur in de zon te gaan zitten zodat Rosanne haar einddoel kan behalen (bruiner dan haar zus zijn bij terugkomst in NL). Elke dag sluit ik af door een laag honing op mijn gezicht te smeren met de hoop dat als ik terug ben ik een stralend egaal huidje bezit. In het weekend houden we een grote schoonmaak en wordt de wekelijkse handwas gedaan. (mama, je kan trots op me zijn, ik ben hier netter dan thuis.). De zaterdagavond hebben we inmiddels omgedoopt tot filmavond (dank aan videotheek Smit/Gubbels) en hebben we de kunst om zelf popcorn te maken aangeleerd.

Deze week hebben we voor het eerst een lekke band gehad tijdens outreach. 2 bomen zijn gesneuveld in het proces van de band verwisselen. Deze werden gebruikt om de weg te versperren en te functioneren als wat wij kennen als gevarendriehoeken. Als je al niet creatief aangelegd bent dan wordt je het hier wel.

Dit weekend is het alweer zover dan is de helft van mijn reis alweer voorbij. Zaterdag zullen Rosanne haar moeder en zus aankomen en hebben wij lekker 3 weken vakantie. Na een aantal dagen in Kabanga door gebracht te hebben gaan we in de Serengeti en de Ngorogoro ‘the big five’ aanschouwen en een heerlijk weekje relaxen op Zanzibar.

Helaas kan ik mij nog geen secretaresse permitteren dus contact is de komende drie weken alleen mogelijk via de telefoon. Naderhand zal ik verslag uitbrengen van deze heerlijke vakantie en jullie voorzien van een aantal mooie plaatjes.

Als afsluiter nog een aantal, ‘wist je dat’:

Dr. Kabadi (oogarts) en ik een pact hebben gesloten om een man voor Roos te vinden

Wij inmiddels hebben besloten dat zij met zijn broer gaat trouwen en ik bruidsmeisje wordt

De eerste Tanzaniaan de woorden ‘I love you’ naar mij heeft uitgesproken.

Het thuisfront zich geen zorgen hoeft te maken aangezien het een 17 jarige meisje was die dit zei.

Ik maar ‘I love you too’ heb gezegd omdat ik niet onbeleefd wilde zijn.

Onze verzameling huisdieren is uitgebreid met 10.000 wespen, een rat en een slang.

Ons inmiddels door de nonnen is geleerd hoe bonen, spinazie en ananassen groeien.

Dikke kussen!
Evelien