operatiejurkjes en olliebollen
Door: eveliensmit
Blijf op de hoogte en volg Evelien
06 April 2011 | Tanzania, Kabanga
2 april.
Na 5 week en 3 dagen was het dan zover; mijn eerste keer assisteren bij oogoperaties. Gekleed in een operatiejurkje(zelf tijdens operaties zijn de vrouwlijke medewerkers niet gekleed in broeken), klompen, mond en haarkapje was ik er helemaal klaar voor. Achteraf bleek dit iets te enthousiast en zou ik nog 3 uur moeten wachten voordat de arts en patiënt ook gereed waren. Op dit soort momenten kom mijn Nederlandse aard naar boven en wordt ik stiekem toch een beetje (lees erg) ongeduldig. Maar zoals sister Eva vaak tegen ons zegt: ‘there is no hurry in Africa’. Het was een ontzettend leuke ervaring en het ging met hulp van Roos, een verpleegkundige en de arts erg goed.Als beloning voor mijn assistentie kregen we na de operaties thee met oliebollen, iets wat ze hier dagelijks eten in plaats van 1 keer in het jaar bij oud en nieuw. (syl, ze waren echter niet zo lekker als die van jou)
Mijn verjaardag 3 week geleden was erg leuk, bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes. De cake die we voor de nonnen hebben gebakken was tot onze grote verbazing erg goed gelukt. We hadden hier niet zoveel vertrouwen in toen hij de oven (lees stapel brandend hout met een ijzeren plaat erover en een muurtje eromheen) in ging. We hebben stiekem het laatste stukje gepikt als plaatsvervangend avondeten en hij was heerlijk.
De afgelopen weken zijn we lekker in Kabanga gebleven en hebben we ons assortiment van avondeten (in het weekend koken we zelf) van salade, pasta en pannenkoeken uitgebreid met bruscetta’s. Ook zijn de 2 Engelse co- assistenten gearriveerd afgelopen donderdag en wonen nu bij ons in huis voor de komende 5 weken. Het zijn erg leuke en gezellige meiden. Zij zijn nu een week in Tanzania en moeten nog wennen aan veel dingen. Hierdoor valt het me erg op hoe geïntegreerd wij inmiddels al zijn en hoe we veel dingen al als normaal beschouwen. Ik ben bang dat ik een ‘cultuur shock’ krijg als ik weer voeten zet op Nederlandse bodem.
We zijn inmiddels al drie keer op outreach geweest en dit is ontzettend indrukwekkend. 2 keer met de oogkliniek en 1x om baby’s en peuters te vaccineren. We komen dan in dorpen waar sommige mensen nog nooit een blanke hebben gezien, dit zijn bijzondere ervaringen. Ik blijf intens genieten van de uren die we door de outreach doorbrengen in de jeep. Ik sta elke keer weer versteld van de omgeving en als je met teveel Tanzanianen, knus tegen elkaar aanzit is de afstand tussen ons als ‘rijke blanken’ en hun als ‘arme Tanzanianen’ even weg.
Door het leven in Kabanga worden veel dingen in een ander perspectief gezet. Ik besef veel meer van hoeveel wij in het westen hebben. De mensen hier hebben soms niks maar klagen niet en lijken ondanks dit toch heel gelukkig. Het voelt goed om hier te zijn en om de kans te hebben om een verandering, hoe klein deze ook mag zijn te kunnen maken.
Lieve allemaal, ik heb als afsluiting nog een paar wist je datjes.
Wist je dat:
Je in Tanzania gemakkelijk tien 2persoonsmatrassen op de bagagedrager van je fiets kunt stoppen en nog steeds normaal een berghelling op kunt fietsen.
Ik nog niet het lef of uithoudingsvermogen heb om dit zelf uit te testen.
De kinderen het na 6 weken nog steeds leuk vinden om uren naar ons te kijken terwijl we in de achtertuin zitten.
Ze hier oliebollen hebben! Niet alleen bij oud en nieuw maar elke dag.
Alle nonnen ons de ‘kinderen van sister Eva’ noemen.
Een ananas hier 25 cent kost en 5 bananen 10 cent
Ik een hartverzakking krijg als ik de Nederlandse prijzen straks weer zie.
Aankomend weekend gaan we met zijn 4en voor de 2e keer naar Kigoma om weer even te kunnen genieten van het Tanganyikameer en haar mooie stranden. Onze belangrijkste missie tijdens dit weekend is; het scoren van kaas (we blijven toch Hollanders).
6 april.
Bovenstaand stukje had ik vorige week al voor jullie getypt maar ik had vandaag pas weer de kans om op internet te gaan. Vandaag had dr. Kabadi ook een hele leuke verassing voor mij. 2 enveloppen waren aangekomen met mijn naam erop!
1 van mijn lieve familie, heel ergbedankt voor mijn verjaardagskaart! Superlief, werd helemaal gelukkig van alle lieve stukkjes die jullie hadden geschreven. En de 2de van Dre en mannie, ook heel erg bedankt. Ik was helemaal verrast en vond het heel leuk om een kaart van jullie te krijgen.
Volgende week gaan we 4 dagen naar Kibondo met outreach van de oogkliniek, we zullen ter plekke daar ook oogoperaties gaan assisteren. Heel leuk en spannend, ik laat jullie de volgende keer weten hoe dit is afgelopen.
Liefs en kussen.
Na 5 week en 3 dagen was het dan zover; mijn eerste keer assisteren bij oogoperaties. Gekleed in een operatiejurkje(zelf tijdens operaties zijn de vrouwlijke medewerkers niet gekleed in broeken), klompen, mond en haarkapje was ik er helemaal klaar voor. Achteraf bleek dit iets te enthousiast en zou ik nog 3 uur moeten wachten voordat de arts en patiënt ook gereed waren. Op dit soort momenten kom mijn Nederlandse aard naar boven en wordt ik stiekem toch een beetje (lees erg) ongeduldig. Maar zoals sister Eva vaak tegen ons zegt: ‘there is no hurry in Africa’. Het was een ontzettend leuke ervaring en het ging met hulp van Roos, een verpleegkundige en de arts erg goed.Als beloning voor mijn assistentie kregen we na de operaties thee met oliebollen, iets wat ze hier dagelijks eten in plaats van 1 keer in het jaar bij oud en nieuw. (syl, ze waren echter niet zo lekker als die van jou)
Mijn verjaardag 3 week geleden was erg leuk, bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes. De cake die we voor de nonnen hebben gebakken was tot onze grote verbazing erg goed gelukt. We hadden hier niet zoveel vertrouwen in toen hij de oven (lees stapel brandend hout met een ijzeren plaat erover en een muurtje eromheen) in ging. We hebben stiekem het laatste stukje gepikt als plaatsvervangend avondeten en hij was heerlijk.
De afgelopen weken zijn we lekker in Kabanga gebleven en hebben we ons assortiment van avondeten (in het weekend koken we zelf) van salade, pasta en pannenkoeken uitgebreid met bruscetta’s. Ook zijn de 2 Engelse co- assistenten gearriveerd afgelopen donderdag en wonen nu bij ons in huis voor de komende 5 weken. Het zijn erg leuke en gezellige meiden. Zij zijn nu een week in Tanzania en moeten nog wennen aan veel dingen. Hierdoor valt het me erg op hoe geïntegreerd wij inmiddels al zijn en hoe we veel dingen al als normaal beschouwen. Ik ben bang dat ik een ‘cultuur shock’ krijg als ik weer voeten zet op Nederlandse bodem.
We zijn inmiddels al drie keer op outreach geweest en dit is ontzettend indrukwekkend. 2 keer met de oogkliniek en 1x om baby’s en peuters te vaccineren. We komen dan in dorpen waar sommige mensen nog nooit een blanke hebben gezien, dit zijn bijzondere ervaringen. Ik blijf intens genieten van de uren die we door de outreach doorbrengen in de jeep. Ik sta elke keer weer versteld van de omgeving en als je met teveel Tanzanianen, knus tegen elkaar aanzit is de afstand tussen ons als ‘rijke blanken’ en hun als ‘arme Tanzanianen’ even weg.
Door het leven in Kabanga worden veel dingen in een ander perspectief gezet. Ik besef veel meer van hoeveel wij in het westen hebben. De mensen hier hebben soms niks maar klagen niet en lijken ondanks dit toch heel gelukkig. Het voelt goed om hier te zijn en om de kans te hebben om een verandering, hoe klein deze ook mag zijn te kunnen maken.
Lieve allemaal, ik heb als afsluiting nog een paar wist je datjes.
Wist je dat:
Je in Tanzania gemakkelijk tien 2persoonsmatrassen op de bagagedrager van je fiets kunt stoppen en nog steeds normaal een berghelling op kunt fietsen.
Ik nog niet het lef of uithoudingsvermogen heb om dit zelf uit te testen.
De kinderen het na 6 weken nog steeds leuk vinden om uren naar ons te kijken terwijl we in de achtertuin zitten.
Ze hier oliebollen hebben! Niet alleen bij oud en nieuw maar elke dag.
Alle nonnen ons de ‘kinderen van sister Eva’ noemen.
Een ananas hier 25 cent kost en 5 bananen 10 cent
Ik een hartverzakking krijg als ik de Nederlandse prijzen straks weer zie.
Aankomend weekend gaan we met zijn 4en voor de 2e keer naar Kigoma om weer even te kunnen genieten van het Tanganyikameer en haar mooie stranden. Onze belangrijkste missie tijdens dit weekend is; het scoren van kaas (we blijven toch Hollanders).
6 april.
Bovenstaand stukje had ik vorige week al voor jullie getypt maar ik had vandaag pas weer de kans om op internet te gaan. Vandaag had dr. Kabadi ook een hele leuke verassing voor mij. 2 enveloppen waren aangekomen met mijn naam erop!
1 van mijn lieve familie, heel ergbedankt voor mijn verjaardagskaart! Superlief, werd helemaal gelukkig van alle lieve stukkjes die jullie hadden geschreven. En de 2de van Dre en mannie, ook heel erg bedankt. Ik was helemaal verrast en vond het heel leuk om een kaart van jullie te krijgen.
Volgende week gaan we 4 dagen naar Kibondo met outreach van de oogkliniek, we zullen ter plekke daar ook oogoperaties gaan assisteren. Heel leuk en spannend, ik laat jullie de volgende keer weten hoe dit is afgelopen.
Liefs en kussen.
-
11 April 2011 - 20:51
Martijn, Sel & Isa:
Heey (schoon)zusje en tante uiteraard. We hebben je leuke en interessante verhaal weer met open mond gelezen. Geweldig wat je daar allemaal doet en meemaakt. Wel spannend zeker de oogoperatie.
Wij zijn druk bezig met ons nieuwe huisje en verder gaat alles zijn gangetje Isa wordt met dag mondiger en bijdehandter, net als haar ouders haha.
Heel veel plezier en we missen jou.
Dikke kus ons. -
16 April 2011 - 21:51
Gerrie En Rennie:
Hallo Evelien, wat mooi om je verhalen te lezen, wat een andere wereld, een hele ervaring, mooi dat alles goed met je gaat, we blijven je verhalen volgen, heel veel liefs en groetjes van
Gerrie en Rennie.
-
17 April 2011 - 09:42
Oldy En Jos:
Hoi Evelien,
Het was weer genieten om je avonturen te lezen! Wat een andere wereld. We zouden er nog een hoop van kunnen leren. Goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. We zien al weer uit naar je volgende verhaal.
Veel liefs,
Oldy en Jos (die jou wel missen hoor) -
17 April 2011 - 16:41
Aukje:
Hey,
Echt hele herkenbare verhalen!! Ik zat in Kabanga tot jan. dit jaar! Zo te lezen hebben jullie het goed naar jullie zin! geniet er nog volop van want voordat je het weet ben je weer in Nederland :( Wil je de groetjes doen aan de nonnen en dr. Kabadi? succes nog! Groetjes Aukje -
20 Mei 2011 - 13:09
Sylvia:
tja, wat moet ik zeggen.... niet iedereen bakt zulke lekkere oliebollen als ik!;) gheghe
leuk stukje weer!:D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
